گوستاوو گوتیِرز در شب سه‌شنبه، ۲۲ اکتبر ۲۰۲۴ (۱ آبان ۱۴۰۳)، در سن ۹۶ سالگی درگذشت. او کسی بود که کلیسا را به بازنگری در نقش خود در دنیایی که با نابرابری اجتماعی مواجه است و تعهد بیشتر به دفاع از ضعیفان فراخواند. گوستاوو گوتیرز پیشگام الهیات رهایی‌بخش بود، جنبشی که از عدالت اجتماعی و آزادی فقرا حمایت می‌کند.
الهیات رهایی‌بخش که در دهه ۱۹۶۰ به عنوان پاسخی به نابرابری‌های گسترده اجتماعی در آمریکای لاتین ظهور کرد، تأکید داشت که ایمان مسیحی برای حفظ اعتبار خود باید به مسائل اجتماعی فقر و طردشدگی بپردازد.
کتاب گوتیرز با عنوان «الهیات رهایی‌بخش» که در سال ۱۹۷۱ منتشر شد، پایه‌گذار این جنبش بود و تفکر الهیاتی را در آمریکای لاتین و فراتر از آن عمیقاً تحت تأثیر قرار داد.
«فقر یعنی مرگ»
گوتیرز در سال ۱۹۲۸ در پرو متولد شد و ابتدا در رشته پزشکی تحصیل کرد، اما بعدها به فلسفه، روان‌شناسی و الهیات روی آورد.
او در سال ۱۹۵۹ به مقام کشیشی رسید و در سال ۱۹۹۹ به فرقه دومینیکی‌ها پیوست.
او دهه‌ها در دانشگاه کاتولیک لیما تدریس کرد و بر چالش‌های اجتماعی مردم سرزمینش و سراسر آمریکای لاتین تمرکز داشت.
در مصاحبه‌ای با رادیو واتیکان در سال ۲۰۱۵، گوتیرز تأکید کرد که توجه به فقرا در مرکز پیام مسیحیت قرار دارد.
او گفت: «فقر یعنی مرگ. فقر مردم و خانواده‌ها را نابود می‌کند. کلیسا امروز این را بهتر از گذشته درک می‌کند.»
«یکی از بزرگ‌ترین الهیدانان عصر ما»
یکی از دل‌نشین‌ترین داستان‌های مربوط به گوتیرز، دوستی او با الهیدان آلمانی کاردینال گرهارد مولر بود، که زمانی رئیس اداره دکترین ایمان واتیکان بود، همان نهادی که زمانی نسبت به برخی جنبه‌های الهیات رهایی‌بخش ابراز نگرانی کرده بود.
کاردینال مولر در مصاحبه‌ای با واتیکان نیوز درباره مرگ دوستش صحبت کرد و او را «یکی از بزرگ‌ترین الهیدانان عصر ما» نامید.
چالشی برای کلیسا
الهیات رهایی‌بخش تأثیر گسترده‌ای بر کلیسای کاتولیک و جامعه داشت. این جنبش کلیسا را به بازنگری در نقش خود در دنیایی که با نابرابری اجتماعی روبه‌رو است و تعهد بیشتر به دفاع از ضعیفان فراخواند.
میراث گوستاوو گوتیرز در این زمینه و بسیاری زمینه‌های دیگر همچنان زنده است.[1]
[1] vaticannews.va/en/church/news/2024-10/gustavo-gutierrez-champion-of-the-poor-dies-aged-96.html
