در شهر کراچی پاکستان، خانواده‌های شیعیانی که عزیزانشان ناپدید شده‌اند، تجمع اعتراضی برگزار کردند تا صدای خود را در برابر بی‌خبری طولانی‌مدت و فقدان عدالت به گوش مسئولان برسانند. در این تجمع، مردان و زنان همراه با کودکان معصوم ناپدیدشدگان حضور یافتند و با چهره‌هایی آکنده از امید و درد، خواستار بازگرداندن عزیزانشان شدند.
حجت‌الاسلام سید فخر عباس نقوی، رئیس سازمان دانشجویان امامیه پاکستان، در این مراسم با تأکید بر سابقه مقاومت مکتب تشیع گفت: تشیع حتی توانسته حکومت دیکتاتوری جنرال ضیاء الحق را وادار به عقب‌نشینی کند. امروز نیز ما از مقامات مسئول می‌خواهیم که هرچه سریع‌تر تمام شیعیان ناپدیدشده را آزاد کنند. در غیر این صورت، ان‌شاءالله اعتراضات ما در سراسر پاکستان ادامه خواهد یافت.
همسر اظهر عباس، یکی از ناپدیدشدگان، نیز در سخنانی با صدایی لرزان و چشمانی پر از اندوه خطاب به حاضران گفت: «سلام بر جوانان مظلوم شیعه که جان، خانواده و همه هستی خود را برای بقای مکتب تشیع فدا کرده‌اند. بسیاری از جوانان شیعه به مدت پنج، ده و حتی دوازده سال ناپدید شده اند و خانواده‌هایشان در انتظار طاقت‌فرسا و بی‌خبری، روزگار می‌گذرانند. برخی والدین پیش از دیدار دوباره فرزندانشان از دنیا رفته‌اند و بسیاری دیگر نیز در بستر مرگ، تنها با امید بازگشت عزیزانشان زندگی می‌کنند.»
وی افزود: ما از دولت و نهادهای قضایی پاکستان می‌پرسیم که چرا شیعیان بدون هیچ جرم و مدرکی سال‌هاست به‌طور جبری ناپدید شده‌اند؟ این اقدام نقض آشکار قانون و قانون اساسی است. دادگاه‌ها تنها با تعیین تاریخ‌های جدید، روند عدالت را به تأخیر می‌اندازند و کمیته‌های حقیقت‌یاب تنها از قربانیان سؤال می‌کنند. اگر قرار نیست عدالت اجرا شود، بهتر است دادگاه‌ها بسته شوند تا ما مستقیماً از خداوند درخواست عدالت کنیم.»
این خانم در ادامه تأکید کرد: اگر این ناپدیدشدگان مرتکب جرمی شده‌اند، باید در دادگاه حاضر شوند وگرنه باید با احترام آزاد گردند. مسئولان نباید تصور کنند که با گذشت سال‌ها می‌توانند ثابت کنند این عزاداران هرگز وجود نداشته‌اند؛ این یک اشتباه بزرگ است. ما تا آخرین نفس، برای حقوق مظلومان صدای خود را بلند خواهیم کرد.
در این تجمع اعتراضی، جمع زیادی از علمای دینی و عزاداران امام حسین (ع) حضور یافتند و همبستگی خود را با خانواده‌های ناپدیدشدگان اعلام کردند. حضور گسترده مردم و علمای دین در این مراسم، نشان‌دهنده حمایت جامعه از خانواده‌های مظلوم و فریاد مشترک آنان برای عدالت بود.
این اعتراض نه تنها یادآور درد و رنج خانواده‌های ناپدیدشدگان است، بلکه زنگ خطری برای مسئولان و نهادهای قضایی محسوب می‌شود تا هرچه سریع‌تر برای پایان دادن به بی‌عدالتی و بازگرداندن حقوق قربانیان اقدام کنند.
