حجت‌الاسلام والمسلمین شیخ احمد شعبانی، از علمای برجسته کرگل هند، پس از سال‌ها تلاش خالصانه و مجاهدت علمی و تربیتی در مسیر نشر معارف نورانی اهل‌بیت علیهم‌السلام، دعوت حق را لبیک گفت.
از کرگل تا نجف؛ سفری به سوی نور معرفت
شیخ احمد شعبانی رحمه‌الله، اصالتاً از منطقه مذهبی و عالم‌پرور کرگل در لداخ هند بود، اما عطش علمی او وی را به مراکز بزرگ جهان اسلام از جمله مشهد مقدس و حوزه علمیه نجف اشرف کشاند. در این مسیر، از محضر اساتید بزرگ بهره برد و چراغ علم و معنویت را در قلب خود فروزان ساخت. پس از بازگشت، با اشتیاق و اخلاص، آن نور را در جوامع مختلف از جمله هند، تایلند، شرق آسیا و کرگل منتشر نمود.
خدمات علمی و تربیتی؛ میراثی جاودان
پس از بازگشت از مشهد و نجف، وی مسئولیت مدرسه امام امیرالمؤمنین (ع) در بمبئی را برعهده گرفت. آن‌جا نه تنها به تدریس علوم دینی پرداخت، بلکه با دلسوزی و نگاهی پدرانه به تربیت روح و شخصیت طلاب اهتمام ورزید.
جامعه‌البَتول؛ مرکز آموزش ویژه بانوان
با دیدگاهی دقیق و دغدغه‌مند نسبت به آموزش بانوان، در تأسیس جامعه‌البَتول که ویژه خواهران بود، نقشی مؤثر ایفا کرد. این مرکز با الهام از اندیشه‌های او، تا امروز در راه نشر معارف دینی فعال است.
مدرسه امام الهادی (ع)
در منطقه تلوژه ایالت مهاراشترای هند نیز، از بنیان‌گذاران مدرسه امام الهادی (ع) بود که به جوانان تشنه معارف اهل‌بیت خدمت کرد و نقشی مهم در ترویج دین و بیداری فکری داشت.
تربیت با عشق؛ رابطه‌ای فراتر از استاد و شاگرد
حیات مرحوم شیخ شعبانی وقف طلاب و تربیت آنان بود. وی به نماز شب پایبند بود و طلاب را به انس با خدا و تهجد تشویق می‌کرد. در جلسات مطالعه همراه آنان بود و با محبت، دلسوزی و اخلاق نیکو، آموزه‌های عملی را به آنان منتقل می‌نمود. برای ایشان تربیت اخلاقی از هر آموزش نظری مهم‌تر بود.
راهنمایی زائران و حجاج؛ آرام، مؤثر و مؤمنانه
سال‌ها به همراه کاروان‌های زیارتی حج و عتبات عالیات، زائران را در امور شرعی و معنوی با کلامی روشن، لبخندی آرام و دلی پر از اخلاص، راهنمایی کرد. از صدور فتواهای عجولانه پرهیز داشت و همواره با منطق و دقت به رفع شبهات می‌پرداخت.
زندگی؛ تجسم علم، عمل و اخلاص
مرحوم شیخ احمد شعبانی رحمه‌الله، چهره‌ای سرشار از تقوی، اخلاق نیکو، تواضع و خدمت بی‌منت بود که عمر شریف خود را صرف فراگیری و ترویج معارف اهل‌بیت (علیهم‌السلام) و تربیت نسل جوان نمود. وی نه تنها مدرس علوم دینی بود، بلکه الگویی تمام‌عیار برای مربیان و شاگردان به شمار می‌رفت. سادگی زندگی، جدیت در کار، فروتنی در رفتار و خلوص نیت از بارزترین ویژگی‌های این عالم وارسته بود که با دلی آرام و نگاهی ژرف، مسیر بندگی و خدمت را با عشق و اخلاص پیمود و همواره نزدیک به مردم و شاگردان بود.
ویژگی‌های برجسته شخصیتی
ادب در گفتار و آرامش در رفتار، استقامت در گفتن حق، بی‌آنکه اهل نزاع یا تنقید باشد، ساده‌زیستی، زهد، صداقت و بینش عمیق، بی‌نیازی از مقام، اما مسئول و متعهد، گمنامی ظاهری و محبوبیت در دل‌ها،
چراغی خاموش شد، اما راه روشن ماند
با فقدان این عالم گران‌قدر، ایالت کرگل هند یکی از گنجینه‌های علمی و معنوی خود را از دست داد؛ اما راهی که وی آغاز کرد، شاگردانی که تربیت نمود و مؤسساتی که بنیان نهاد، همچنان چراغ هدایت و معرفت را برای نسل‌های آینده روشن نگاه خواهد داشت.
