فایننشال تایمز در گزارشی درباره مسیحیان ساکن در غزه نوشت:
هر شب بدون وقفه، تلفن همراه در کلیسای خانواده مقدس در غزه به صدا درمی‌آید و یک کشیش محلی پاسخ می‌دهد. صدایی که در انتهای خط شنیده می‌شود، متعلق به پاپ فرانسیس، رهبر کلیسای کاتولیک و پیشوای معنوی ۱.۴ میلیارد نفر در سراسر جهان است.
بیش از یک سال است که پاپ هر شب با این کلیسا تماس می‌گیرد تا به صدها مسیحی فلسطینی که در آنجا پناه گرفته‌اند، آرامش بدهد؛ در حالی که درگیری‌ها در خیابان‌های اطراف ادامه دارد و جنگنده‌های اسرائیلی بخش‌های زیادی از شهر را به ویرانه تبدیل کرده‌اند.
برای کسانی که در شرایط سخت در محوطه کلیسا زندگی می‌کنند و اکنون در آستانه دومین کریسمس خود در محاصره جنگ هستند، تماس منظم با پاپ به آنها اطمینان می‌دهد که فراموش نشده‌اند.
عطاالله طرازی، یک جراح بازنشسته، می‌گوید: «این تماس‌ها ترس‌های ما را آرام می‌کند و به ما احساس توجه و مراقبت می‌دهد. پاپ به ما برکت می‌دهد و اگر ارتباط خوب باشد، با ما دعا می‌کند.»
جامعه مسیحی غزه، که حدود ۱۰۰۰ نفر است، از اکتبر ۲۰۲۳ در دو کلیسای کاتولیک خانواده مقدس و ارتدکس یونانی سنت پورفیریوس پناه گرفته‌اند. این دو کلیسا تنها مکان‌های عبادت مسیحیان در غزه هستند. پناهندگان در شرایط دشواری زندگی می‌کنند: روی تشک‌ها می‌خوابند، از غذاهای کنسروی و عدس تغذیه می‌کنند و دسترسی به گوشت تازه، میوه و سبزیجات ندارند. با وجود جنگ و بمباران‌های شدید اسرائیل، کشیش‌ها به طور منظم مراسم عشای ربانی را در این کلیساها برگزار می‌کنند.
پاپ فرانسیس در تماس‌های شبانه خود با کلیسای خانواده مقدس، از شرایط سخت پناهندگان مطلع می‌شود و برای آنها دعا می‌کند. او در سخنرانی‌های خود به خشونت‌های جنگ اشاره کرده و از کشته شدن کودکان ابراز تاسف کرده است. در ۲۲ دسامبر، کاردینال پیرباتیستا پیزابالا، رهبر کلیسای کاتولیک در سرزمین مقدس، با اجازه نادر اسرائیل، به غزه سفر کرد و مراسم کریسمس را در کلیسای خانواده مقدس برگزار کرد.
جنگ غزه، که پس از حمله حماس به اسرائیل در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ آغاز شد، تاکنون بیش از ۴۵۰۰۰ فلسطینی را کشته است. کلیساهای غزه نیز از این جنگ در امان نمانده‌اند. در اکتبر ۲۰۲۳، یک حمله هوایی اسرائیل به ساختمانی در محوطه کلیسای سنت پورفیریوس، ۱۷ نفر را کشت. در دسامبر همان سال، یک زن مسن و دخترش در داخل محوطه کلیسای خانواده مقدس توسط تیراندازی کشته شدند. اگرچه ارتش اسرائیل مسئولیت این حوادث را رد کرده است، اما این وقایع نشان‌دهنده خطراتی است که پناهندگان با آن روبرو هستند.
کلیساها و سازمان‌های امدادی تلاش می‌کنند تا نیازهای اولیه پناهندگان را برطرف کنند. جورج عکروش، مسئول پاتریارک لاتین در اورشلیم، توضیح می‌دهد که آنها سعی می‌کنند لباس‌های گرم، کفش و مواد غذایی را به غزه ارسال کنند، اما اسرائیل اجازه ورود برخی اقلام مانند تشک را نمی‌دهد. عکروش تاکید می‌کند که کمک‌ها بدون تبعیض بین مسیحیان و مسلمانان توزیع می‌شود.
بسیاری از مسیحیان غزه امیدوارند که جنگ به پایان برسد و بتوانند به زندگی عادی بازگردند. برخی، مانند عطاالله طرازی، جراح بازنشسته، ترجیح می‌دهند در غزه بمانند و به آینده امیدوار باشند. دیگران، مانند عطاالله عماش، که دختر هفت ماهه و والدین همسرش را در جنگ از دست داده است، به دنبال فرصتی برای ترک غزه و شروع زندگی جدید در خارج هستند.
جنگ و شرایط سخت زندگی باعث شده است که بسیاری از مسیحیان غزه را ترک کنند. با این حال، برخی هنوز امیدوارند که جامعه مسیحی در غزه باقی بماند. عکروش می‌گوید: «این سرزمین اجداد ماست و ما یک جامعه خارجی نیستیم.» او پیش‌بینی می‌کند که تعداد مسیحیان کاهش یابد، اما حضور آنها در غزه به پایان نخواهد رسید.
در نهایت، این داستان نشان‌دهنده مقاومت و امید جامعه کوچک مسیحی غزه در میان جنگ و ویرانی است. تماس‌های شبانه پاپ فرانسیس و تلاش‌های بشردوستانه کلیساها، نور امیدی در تاریکی جنگ هستند.[1]
[1] ft.com/content/03ea2234-6308-4978-917a-65368ccc58a5
